Woord van de voorzitter: Krampen in de buik

Het project DIS wordt uitgevoerd. Nochtans, het betrokken personeel ziet de operationele meerwaarde er totaal niet van in. Een perronmedewerker zei het me zo: “Tot op vandaag heeft geen enkele reorganisatie oplossingen geboden op het terrein. We hebben nood aan stabiliteit en ademruimte. En veel gezond spoorwegverstand.” ACOD Spoor heeft als enige Erkende Organisatie een negatief advies gegeven op de Nationale Paritaire Commissie. Helaas stonden we alleen. Vergis u niet: Iedereen bij de NMBS, maar ook Infrabel en HR-Rail, moet ervan bewust zijn dat deze reorganisatie een aanzet kan en zal zijn voor andere komende reorganisaties binnen het spoorweggebeuren.

Het management zegt dan wel het terrein op te zoeken, het vergeet te luisteren naar het advies van het personeel. En luisteren zal niet voldoende zijn, er moet actief geluisterd worden. Het oplossen van operationele problemen vraagt samenwerking. Want als er één constante is op het terrein, dan is het de waardering van reizigers voor het personeel dat elke dag het verschil maakt, zowel voor als achter de schermen. Bijzonder opmerkelijk. De waarderingscijfers voor stiptheid en comfort dalen, die voor het personeel blijven constant en stijgen. Klantenbinding wordt vandaag meer dan ooit verzekerd door het personeel, niet door marketing en de zoveelste reorganisatie van het moment.

We hebben de voorbije maanden veel duiding gegeven rond dit dossier. Ook in deze Tribune lees je de concrete gevolgen van het project en er is een speciaalnummer De Klapper gepubliceerd rond DIS: https://deklapper.acodspoor.be

Het is opvallend dat reorganisaties meer en meer uitgetekend worden door managers die van buiten het spoor komen, zonder spoorwegexpertise. Geen probleem met een frisse wind, maar een storm die geen rekening houdt met de gevestigde waarden binnen een bedrijf is verwoestend. Wanneer dan ook nog eens de “statutaire weermannen en -vrouwen” met jarenlange ervaring genegeerd worden in hun voorspellingen en vervolgens uit de ether worden gehaald, dan gaat er iets duidelijk mis. Het gevoel heerst bovendien dat het etiket “”statutair” bij een leidinggevende als minpunt wordt beschouwd. Zeer onterecht!

Maar er is nog veel meer dat op ons afkomt.

De Belgische staat heeft een Europese besparingsopdracht van 27 miljard op 7 jaar tijd op haar bord gekregen. Daarnaast zal het defensiebudget opgetrokken worden. Je moet geen minister van staat zijn om te weten waar er zal bespaard worden.

We gaan ongetwijfeld moeilijke tijden tegemoet bij het Spoor. Terwijl de Oostenrijkse regering 18,2 miljard euro investeert in de spoorweginfrastructuur voor de periode 2022-27, heeft Infrabel 1 miljard moeten lenen. Teken aan de wand. Er is bovendien allesbehalve de garantie dat de meerjareninvesteringen bij het spoor van deze regering gerespecteerd worden door de nieuwe regering.

Besparen op bedrijfswagens en exclusieve luchthavens voor privéjets, durft men niet. Ook al kosten ze miljarden aan de samenleving (bron OESO). Eerlijke belastingen voor de grote vermogens zijn ook niet voor morgen. Nu reeds zeggen politici aan de rechterzijde dat er moet bespaard worden op openbare dienstverlening, het riedeltje van de voorbije 40 jaar. Overwinsten worden ongemoeid gelaten.

Meer nog, extreem-rechts bespeelt de angst via de sociale media dankzij belastingsgeld en stemt in Europa ten gunste van de grootverdieners. En ze worden er in de peilingen voor beloond.

En dit is de grootste valkuil. Wanneer het buikgevoel overheerst op de hoogdag van de democratie, wordt de dag nadien bespaard op koopkracht, veiligheid, zorg, openbaar vervoer, onderwijs en sociale zekerheid.

Resultaat: De neoliberale politiek wordt niet gestopt en kan ongestraft verder doen. Doorgevoerde liberaliseringen en privatiseringen. Private spelers die ook nog ééns gesubsidieerd worden met belastingsgeld en groteske dividenden uitschrijven aan aandeelhouders die enkel maar luxeproblemen kennen. Openbare diensten die afhankelijk worden van overbetaalde consultants en geen kwalitatieve dienstverlening kunnen garanderen. De nabijheid van essentiële diensten worden afgevoerd, de mensen voelen zich in de steek gelaten en worden tegen elkaar opgezet. De extremen worden gevoed en rare dingen gebeuren. Figuren als Trump en Co. zijn hier de vaandeldragers van.

Om er buikkrampen van te krijgen.

Günther Blauwens