Woord van de voorzitter: De begeerte voor het spoor wordt afgewezen
In een vorige Tribune (ledenblad ACOD) hebben we geschreven dat het probleem met consultants en nieuwe managers bij het spoor is dat ze niet weten dat de treinen in België links rijden. Letterlijk en figuurlijk. De voorbije weken hebben ze dit weer ruimschoots bewezen, niet alleen door de openingsuren van de loketten te wijzigen, lees verminderen, maar ook het voordelige seniorenbiljet op een dood spoor te brengen. Niet toevallig de titel van een recent boek van een opperconsultant uit het heden en verleden, Marc Descheemaecker.
Ondertussen draaien de persdiensten van de Belgische spoorwegen overuren, zeker die van de NMBS. Elke dag verscheen er wel een weinig flatterend artikel over het spoor. Opinies en open brieven hebben de clickbites dagenlang gevoed.
Het is overduidelijk, de sociale rol van de Belgische spoorwegen begeert en beheerst iedereen. Politieke partijen reageren in het halfrond, in de pers, in trein en station. Sociale organisaties en andere stakeholders uit de samenleving laten evenzeer van zich horen. En terecht!
Ook wij reageren. In het sociaal overleg reageert ACOD Spoor tegen elke achteruitgang van de dienstverlening. We worden dan wel eens omschreven als een conservatieve vakbond door management en pers, maar we stellen vast dat we eigenlijk visionair zijn. De huidige toestand hebben we voorspeld. Lees onze persberichten uit het verleden maar na, te beginnen met die van de operationele splitsing in 2005. De verminderde dienstverlening en de verhoogde tarieven vallen allen binnen de – door consultants – onderhandelde beheerscontracten.
Consultants houden geen rekening met de sociale rol van het spoor. Dat is niet hun dada, je kunt hen dat zelfs niet eens verwijten, ze worden zo gevormd. En als ze blijven plakken in het management, is het hek helemaal van de dam.
Het is aan de politieke wereld en de Raden van Bestuur om te waken over de sociale rol van het spoor. Ofwel hou je consultants zo ver mogelijk weg van een openbare dienst, wat de beste keuze is, ofwel hou je de teugels stevig in handen. Maar als je in de Raden van Bestuur zelf mensen dropt met een verleden in consultancy, dan weet je dat ze vrij spel hebben.
We zien dat vooral in het dossier DIS – Dienstverlening in Stations. Zelden een dossier gekend als dit. Dit project is volledig uitgetekend door mensen die géén één minuut in een station hebben gewerkt, laat staat dat ze uit de beweging komen. De cruciale rol van de onderstationschef bij incidenten in functie van veiligheid en stiptheid is hen vreemd. De sociale en ondersteunende rol van het stationspersoneel is van geen tel. Op onze concrete operationele vragen aan de onderhandelingstafel kon men niet antwoorden omdat men de operationele materie eenvoudigweg niet beheerst.
We zijn benieuwd naar het verloop van de andere dossiers die op tafel komen na onze opschorting van de stakingsactie. We verwachten meer toenadering en hebben in functie hiervan alvast een brief gestuurd naar HR-Rail die de sociale dialoog opvolgt.
Het is verbijsterend dat de massale afkeurende reacties over de afbouw van dienstverlening bij het spoor, straal genegeerd worden. Zelfs het Raadgevend Comité van Treinreizigers kreeg een duidelijk antwoord op de vraag om niet te sleutelen aan de openingsuren van de loketten: uw advies is een advies, niets meer, wij doen door.
En geloof ons, ook het seniorenbiljet gaat eraan. Geen tractor die dit gaat tegenhouden.
Günther Blauwens